— Idź, gdzie cię nogi poniosą — mówi chodnik, bo chce bycie swoje uzasadnić. Chodzi wtedy człowiek, pytając sam siebie: „po co?”, „gdzie?”.

rzeka — nie przyjęła jeszcze konkretnego kształtu i najprawdopodobniej nie przyjmie. Kiedy dorośnie, nie zostanie astronautą ani żołnierzem.

Osobowość wieszaków to temat powszechnie podejmowany, szczególnie wśród młodzieży licealnej i studentów pierwszych lat polonistyki.

Rzeczy zastane mają swoje osobowości. Mają też swoje wierzenia. Krzesła ogrodowe, bądź co bądź, na ogół zebrane w okręgu, wokół jednego stoliczka, jak przy ołtarzu gromadzą się z wywiniętymi, ku górze zwróconymi oparciami.

Dokładnie miesiąc temu poznaliśmy historię pościeli pobudzonej do działania. Potem okazało się, że jest to nieprawda, ponieważ pościel nie poruszała się i nie wypowiedziała ani jednego słowa.

Ten-Który-Gra-Na-Okarynie-W-Ciemności — gra na okarynie w ciemności. Słyszysz go czasami, wracając nocą do domu.

Przestrzeń od pralki do ściany. Ruch, ludzie wielkości wykałaczek przechadzają się po ścianie, pod rurami-hotelami.

Mariola Brillowska — born and raised in Sopot in Poland, since her study at Art Academy in Hamburg she lives in Hamburg.

Darek Grabowski vel MTom — urodzony w środę 16 listopada 1994 roku w Tychach. Studiował psychologię, chociaż bez większego przekonania.

Takie piękno aż dech zapiera. karmin. Carmina!

Kiedy budujemy nowy dom, jeszcze jeden nowy dom, naszym przyszłym, lepszym dniom, to się cieszę. Zawsze się wzruszam.

W latach 80. panowało przekonanie, że najlepsze fuksy można dostać jedynie za północną granicą Bałtyku, ale to było zanim… otwarła się kurtyna.

Luna Pączkula – wysokopostawiona urzędula z grochem w torebce. Rozdaje lizaki i kartki z kalendarza.

Na etapie produkcji chciała być baletnicą. Wyobrażała sobie, że rózga, świder i łopata to będą kolejne kreacje, w których będzie wirować na różnych obrotach po gładkiej i śliskiej powierzchni dzieży.

Dostaję temat jak powyżej i zaczynam myśleć o drzwiach jakby więcej. Wcześniej dużo bardziej trapiły mnie okna, raczej one. „Raczej, nie inaczej” się mówiło kiedyś.

— Widzę Cię. Nie ukryjesz się za ciemną kotarą. Umówiłem się z nią wcześniej, że jak tylko za nią staniesz, to mrugnie do mnie fałdą.

Taniec, tempo trzy czwarte, Panie i Panowie. Ukłon, podanie rąk, buziak w policzek.

W życiu każdego z nas bywają takie chwile, kiedy cały świat, który nas otacza, nagle staje pod pytajnikiem. Zapędzeni w kozi róg losu, jesteśmy rzewnie zdeterminowani predestynacją.

Stał na bakelitowych nóżkach. Dostojny.