Najpopularniejszym, wypsikiwanym codziennie perfumem ludzkości jest „zapach ryzykantów”. Ma kilka odmian, kolorów i intensywności.

Tadeusz jest piękny. Pod mikroskopem byłby niebieski, może nawet turkusowy. Wcale się nie rozlewa.

Ekszyn Dupacycki — lubi wychodzić z miasta do domu i jak mu ludzie milczą. Wysoko ceni spanie i jego syny — sny.

Klaustrofobia to nie jest dolegliwość, którą można wyleczyć w trzy weekendy i kwadrans
Szlachetny Mandżur

Bernadetta Rożek( ur. 2077 rok) — na śniadanie przegryza szklanki o podwójnym szkle i popija skórkami od chleba.

Był nażarty nie na żarty, kręcił nożem rożen, a monetę jak kotletę podrzucałby prawą dłonią. „By”, bo monetę trzymał w ustach, więc i rytm sylab się rozszedł jak niewprawnie odgazowane ciasto drożdżowe.

Tomaz SwS – serfer ścieku, poeta rebeliant i wywrotowiec. Wokalista sludgowej bandy o.d.r.a, projektu sewagesurfers. Dryfujący jazzman.

How to harvest your own food in Poland! This is the ultimate guide on providing for yourself with the natural resources of mother earth.

Emiter zapachowy KWIATUSZEK dla komputerów domowych i smartfonów.

To był taki urądziel z klatki miękiszowej. Ryzyko urośnięcia Wielkiego Kolana Zdobywcy. Już tłumaczę i obiecuję, że będzie od początku, od samego koniuszka historii.

Proca sitokacza drży kulofantem.

Temperatura powietrza wynosi około 12°C, co oznacza, że dla człowieka jest raczej zimno. Słyszalne odgłosy muszą znaczyć, że Szkot wrócił z pracy do domu i za jakieś piętnaście minut odezwie się do Aleksy.

Kim są wypadający z okna ryzykanci? Dlaczego spadają do misy?

Ten-Który-Gra-Na-Okarynie-W-Ciemności — gra na okarynie w ciemności. Słyszysz go czasami, wracając nocą do domu.

Lodówki, te zapuszczone, obrastają lodowo-zaciekową dżunglą. Trochę pośmierdują freonem, jajkami (w mojej czuć było akurat buraki).

Toledo — lubi robić tylko te rzeczy, których nie umie. Autor podkładu pod Agrafkę.

wibrująco-szeleszczące
królowe amoku
węszą na boku
gołębia fortuny
w skórkach z cytryny

Za każdym razem, kiedy myję patelnię po jajecznicy, rozpływające się resztki ściętego białka przypominają mi pewien wierszyk. Wierszyk jakże frywolny, a jednak mogący posiadać groźne następstwa w przyszłości.

– Ryzyko dnia codziennego?
– Chyba wtedy, kiedy jak nigdy indziej masz ochotę na kanapkę z żółtym serem, masłem i ogórkiem.