Chrapeusz jest obrońcą mimo tego, że jest wyrafinowaną dzidzią. Każdy ma swojego indywidualnego Chrapeusza. Sen posiada każdego człowieka.

Adam Mada – samotny wojownik. Nienawidzi całego świata. Walczy sam ze sobą. Jeszcze się nie narodził.

Auteczko — auteczko bez żadnej marki, czyli taksówa myśli. Auteczko zostało taksówką po przygodzie w centrum handlowym Nowy Kos. Ubrano je wtedy w pęcherz pławny ryby i powieszono na choince.

Śśśpiiiiiiiiiiiiiiiiiiii. Pochrrrrrrrrrapuuuuuuje. Pryyyyyyyycha.

Dawno, dawno temu, w malowniczym mieście
fontann, łuków, cyprysów i oliwek w cieście;
w metalowym domu, pośród trocin woni
mieszkał malarz, rzeźbiarz, architekt
Hamsterino Grisoni.

Podczas wielkiej kłótni Kłaków Wschodnich z Południowym Długopisem Wieczności rozpoczęto wojnę, lecz obydwie strony po 12 minutach i 43 sekundach podpisały rozejm. Dlaczego? Nie wiadomo.

Tomaz SwS – serfer ścieku, poeta rebeliant i wywrotowiec. Wokalista sludgowej bandy o.d.r.a, projektu sewagesurfers. Dryfujący jazzman.

Pikiewitz – intensywnie wsłuchuje się w szuranie swoich stóp przy jednoczesnym dotykaniu powierzchni pionowych.

Miałem sen. Całkiem duży, solidny Bąbel Nasenny zabrał mnie w nieznane. Wyobraziłem sobie teraz, że wlewam do głowy koktajl truskawkowy, a potem zasłaniam się bitą śmietaną, która nagle staje się bujnym, słodkim włosiem.

– Poproszę okulary.
– Do czytania? Do Salvador Dali czy Bliży?
– Do widzenia.
– Do widzenia.
I tak się też skończyła.

Śomi – artystka surrealistka, oneironautka, podróżniczka w czasie i we śnie.

Kiedy nasze stopy dotknęły brzegu, nie mogliśmy uwierzyć, że to wszystko dzieje się naprawdę. Przepełniały nas jednocześnie elektryzująca radość i lęk. Byliśmy daleko od domu – nie – to był nasz nowy dom.

Nadeszła wiosna, ciepłymi promieniami radosna, ubrana w nieśmiałe kolory. Lecz wiosna ta nietypowa, jakaś spokojniejsza, cichsza, przestrzenniejsza niż poprzednią analogiczną czasowo porą.

Dominika „Kobieta-Pasikonik” Polok – jeżdżąc środkami komunikacji publicznej szczęśliwie nigdy nie przespała swojego przystanku.

Ten-Który-Gra-Na-Okarynie-W-Ciemności — gra na okarynie w ciemności. Słyszysz go czasami, wracając nocą do domu.

Najbardziej lubię go obserwować, jak tuż przed spaniem ugniata łapkami – paputkami – swoje leżonko. Robi to z widoczną i nieskrywaną przyjemnością, mrużąc oczy koloru wszystkiego i wymrukując wszystkie rozkosze świata kociego.